ISRAËL

HET LAND ISRAËL

Israël, officieel de Staat Israël, is een land in het Midden-Oosten, gelegen aan de oostelijke kust van de Middellandse Zee. Het grenst aan Libanon en Syrië in het noorden, Jordanië in het oosten, en Egypte in het zuidwesten.

Hier zijn enkele belangrijke feiten over Israël:

Hoofdstad: Jeruzalem (hoewel de internationale erkenning

hiervan beperkt is).

Oppervlakte: Ongeveer 20.770 vierkante kilometer.
Bevolking: Ongeveer 9 miljoen mensen, met een

meerderheid van Joden, gevolgd door Arabieren

(voornamelijk moslims), en kleinere gemeenschappen van

Druzen, christenen en anderen.

Talen: Hebreeuws en Arabisch zijn de officiële talen. Engels

wordt ook veel gesproken.

Religie: Het jodendom is de dominante religie, maar er zijn

ook aanzienlijke aantallen moslims en christenen. Jeruzalem

is een heilige stad voor de drie monotheïstische godsdiensten.

Klimaat: Israël kent een mediterraan klimaat met hete, droge

zomers en milde, natte winters. Het zuiden heeft een

woestijnklimaat.

Economie: Israël heeft een hoogontwikkelde markteconomie,

met sterke sectoren in technologie, industrie en landbouw.

Politiek: Israël is een parlementaire democratie. Het heeft

geen formele grondwet, maar wordt geleid door fundamentele

wetten. Israël heeft een rijke geschiedenis en een complexe

geopolitieke situatie. Het land is de bakermat van het

jodendom en heeft vele belangrijke historische en religieuze

plaatsen. Tegelijkertijd is het een regio met voortdurende

conflicten en spanningen.

POLITIEKE PARTIJEN

Het politieke landschap in Israël is complex en wordt gekenmerkt door een meerpartijenstelsel en coalitieregeringen. Dit komt grotendeels door het systeem van evenredige vertegenwoordiging, waarbij het hele land één kiesdistrict is en partijen zetels krijgen in de Knesset (het Israëlische parlement) op basis van het percentage stemmen dat ze landelijk behalen. Er is een kiesdrempel van 3,25% om vertegenwoordigd te worden in de Knesset.

Traditioneel kunnen de Israëlische politieke partijen in vier hoofdblokken worden onderverdeeld, hoewel er ook een "centrum"-kamp is dat vaak tussen de traditionele blokken beweegt:

Rechts-Zionistisch Blok: Dit blok is dominant in de huidige Israëlische politiek. Partijen hierin leggen de nadruk op nationale veiligheid, een sterke Joodse identiteit van de staat Israël, en zijn vaak minder bereid tot territoriale concessies in het conflict met de Palestijnen.

Likud: De grootste partij in dit blok, geleid door de huidige premier Benjamin Netanyahu. De ideologie omvat Zionisme, conservatisme, nationaal conservatisme en rechtspopulisme.
Religieus Zionisme (HaTzionut HaDatit): Een alliantie van religieus-zionistische en ultranationalistische partijen, waaronder "Religious Zionist Party" (geleid door Bezalel Smotrich) en "Otzma Yehudit" (geleid door Itamar Ben-Gvir). Deze partijen hebben vaak zeer conservatieve en nationalistische standpunten.
Yisrael Beiteinu: Een seculier-nationalistische partij die zich richt op de belangen van

Russische Joodse immigranten. Geleid door Avigdor Lieberman.

2. Links-Zionistisch Blok: Dit blok, dat historisch gezien dominant was, is de afgelopen decennia

kleiner geworden. Partijen hierin pleiten doorgaans voor een tweestatenoplossing in het

Israëlisch-Palestijnse conflict, sociale rechtvaardigheid en seculiere waarden.

Labor (HaAvoda): De historische centrumlinkse partij van Israël, die zich richt op sociaaldemocratie en het streven naar vrede.
The Democrats (Voorheen Meretz): Een sociaaldemocratische en links-zionistische partij die zich inzet voor mensenrechten, vrede en progressieve waarden.

3. Religieuze Partijen (Haredi/Ultra-Orthodox): Deze partijen vertegenwoordigen de belangen van

de ultra-orthodoxe Joodse gemeenschap en richten zich op religieuze wetgeving, sociale

conservatisme en financiering voor religieuze instellingen. Ze zijn vaak "kingmakers" in

coalities.

Shas: Vertegenwoordigt voornamelijk de Sephardische en Mizrahi (Joden uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika) ultra-orthodoxe Joden.
United Torah Judaism (Yahadut HaTorah HaMeuhedet): Een alliantie van Ashkenazische (Europese Joden) ultra-orthodoxe partijen (Agudat Yisrael en Degel HaTorah).

4. Arabische Partijen: Deze partijen vertegenwoordigen de belangen van de Arabisch-Israëlische

bevolking. Ze variëren in ideologie van islamisme tot secularisme en progressivisme. Ze

richten zich op gelijke rechten voor Arabische burgers.

United Arab List (Ra'am): Een islamistische en conservatieve Arabische partij.
Hadash-Ta'al: Een gezamenlijke lijst van seculiere en progressieve Arabische partijen, met een focus op socialistische en anti-Zionistische standpunten.

5. Centrum Partijen: Deze partijen proberen een middenweg te vinden tussen de traditionele

linker- en rechterflank, vaak met een focus op bestuur, nationale eenheid en de economie.

Ze kunnen neigen naar rechts op veiligheidsbeleid.

Yesh Atid: Een liberale zionistische en seculiere centrumpartij, geleid door Yair Lapid. Zij pleiten voor een tweestatenoplossing.
National Unity: Een centrum-zionistische alliantie (voorheen Blue and White en Israel Resilience Party), geleid door Benny Gantz.

ZIONISME

Zionisme is een nationalistische beweging die in de late 19e eeuw is ontstaan met als doel de stichting van een Joodse staat in het historische thuisland van de Joden, het gebied dat nu ruwweg overeenkomt met Israël.

De kernideeën van het zionisme zijn:

De overtuiging dat Joden een nationaal volk zijn met recht op zelfbeschikking in hun eigen land.
De noodzaak van een veilige haven voor Joden, met name gezien de lange geschiedenis van antisemitisme en vervolging.
De wens om de Joodse cultuur en taal (Hebreeuws) te doen herleven in hun eigen land.

De beweging kreeg in de late 19e eeuw meer vorm onder invloed van het toenemende antisemitisme in Europa. Theodor Herzl wordt gezien als een van de grondleggers van het moderne politieke zionisme. In 1897 organiseerde hij het eerste Zionistische Congres in Bazel.

Uiteindelijk leidde het zionisme tot de oprichting van de staat Israël in 1948. Sindsdien richt het zionisme zich ook op de instandhouding en de ontwikkeling van Israël als een Joodse staat.

Het is belangrijk op te merken dat er verschillende stromingen binnen het zionisme bestaan en dat niet alle Joden zionist zijn. Bovendien is het zionisme een onderwerp dat vaak gepaard gaat met sterke politieke meningen en controverses, met name in het context van het Israëlisch-Palestijnse conflict.

PALESTINA

In de tijd van het Ottomaanse Rijk was er geen afgebakend geografisch gebied met de naam Palestina. Bestuurlijk was het gebied verdeeld over de Sanjaks Jeruzalem, Acre, Nablus, de Vilayet Beiroet en (onder de gouverneur van) Damascus. Het maakte deel uit van de landstreek Syrië. Na de Eerste Wereldoorlog creëerde Frankrijk het huidige Syrië en Libanon en het Verenigd Koninkrijk creëerde het gebied dat zij Palestina noemde (inclusief Trans Jordanië het gebied ten oosten van de Jordaan). In 1923 werd het gebied Palestina bestuurlijk gesplitst in het Mandaatgebied Palestina en Trans Jordanië. In die tijd was de Palestijnse bevolking heterogeen en divers: onder meer moslims, christenen, Bedoeïenen, Joden, Druzen, Circassiërs, Turken, Armeniërs, Berbers, Duitse Tempeliers en Bosniërs. Zij werden allen Palestijnen genoemd. Een delegatie uit Palestina nam in 1919 ook deel aan het Pan-Syrisch congres waar de onafhankelijkheid van Groot Syrië (huidige Syrië, Libanon, Jordanië en Palestina) werd bepleit.

ANTISEMITISME

Wat is antisemitisme?

Antisemitisme is vijandigheid, vooroordeel of discriminatie gericht tegen Joodse mensen. Het is een vorm van racisme die zich richt op Joodse mensen als groep. Antisemitisme kan zich uiten in verschillende vormen, van individuele haatuitingen en discriminatie tot georganiseerd geweld en vervolging.

De term "antisemitisme" ontstond in de 19e eeuw, maar de haat tegen Joodse mensen gaat veel verder terug in de geschiedenis. Door de eeuwen heen hebben Joodse mensen te maken gehad met discriminatie en vervolging in vele samenlevingen.

Historische context:

Er waren lange periodes waarin Joodse mensen in Arabische landen relatief vreedzaam samenleefden met de moslimmeerderheid. Ze speelden soms een belangrijke rol in de cultuur en de economie.
Er waren echter ook periodes van discriminatie en vervolging, zoals de pogroms in de 20e eeuw in Irak en Libië.
De stichting van de staat Israël in 1948 en de daaropvolgende Arabisch-Israëlische conflicten hebben een significante invloed gehad op de houding tegenover Joodse mensen in de Arabische wereld. Dit leidde tot de uittocht van de meeste van de Joodse bevolking uit Arabische landen.

Huidige situatie:

Antisemitisme komt nog steeds voor in de Arabische wereld. Dit uit zich in negatieve stereotypen in de media, ontkenning van de Holocaust, en soms ook in openlijke vijandigheid.
Een deel van het antisemitisme in de Arabische wereld is verweven met het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Kritiek op het beleid van de Israëlische regering slaat vaak om in antisemitisme. Het is echter belangrijk om kritiek op Israël te onderscheiden van antisemitisme.
Er zijn ook geluiden in de Arabische wereld die oproepen tot meer tolerantie en een herbeoordeling van de relatie met Joodse mensen. De Abraham-akkoorden, die normalisatie van de betrekkingen tussen Israël en enkele Arabische landen bewerkstelligen, kunnen hierin een rol spelen.
Onderzoek geeft aan dat antisemitische vooroordelen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika relatief hoog zijn in vergelijking met West-Europa.

Invloeden:

Religie: Sommige interpretaties van religieuze teksten worden soms aangehaald om anti-Joodse sentimenten te rechtvaardigen.
Politiek: Het Arabisch-Israëlisch conflict is een belangrijke factor die antisemitisme in de regio voedt.
Media: De media in sommige Arabische landen spelen vaak een rol in het verspreiden van negatieve stereotypen over Joodse mensen.

Het is belangrijk om te onthouden dat de Arabische wereld divers is en dat de opvattingen over Joodse mensen niet homogeen zijn. Er zijn verschillende perspectieven en ontwikkelingen gaande.

ANTISEMITISME IN EUROPA

Antisemitisme in Europa is een complex en diepgeworteld probleem met een lange geschiedenis. Het omvat vijandigheid, vooroordelen en discriminatie gericht tegen Joodse mensen.

Historische context: Antisemitisme in Europa gaat eeuwen terug. In de Middeleeuwen werd het gevoed door religieuze motieven, waarbij het Joodse volk ten onrechte de schuld kregen van de dood van Jezus. Dit leidde tot pogroms, beschuldigingen van rituele moord ('bloedsprookjes'), en uitsluiting uit bepaalde beroepen en gebieden. In de 19e en 20e eeuw verschoof een deel van het antisemitisme naar racistische ideologieën, die het Joodse volk als een inferieur ras beschouwden. Dit culmineerde in de Holocaust tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij zes miljoen Joden systematisch werden vermoord door nazi-Duitsland en zijn collaborateurs.

Huidige situatie: Ondanks de Holocaust is antisemitisme in Europa helaas niet verdwenen. Er zijn verschillende vormen van hedendaags antisemitisme:

Traditioneel of klassiek antisemitisme: Dit omvat oude stereotypen en complottheorieën over Joodse mensen.
Links antisemitisme: Dit uit zich soms in kritiek op de staat Israël die doorslaat naar algemene Jodenhaat, of door het Joodse volk te vereenzelvigen met het kapitalistische systeem of het kolonialisme.
Rechts antisemitisme: Dit komt vaak van extreemrechtse groeperingen en omvat openlijke haat zaaien, Holocaustontkenning en complottheorieën.
Islamitisch antisemitisme: Radicale islamitische groeperingen propageren ook antisemitische ideeën.

Recente ontwikkelingen:

Er is bezorgdheid over een recente toename van antisemitisme in Europa. Dit wordt deels toegeschreven aan het conflict in het Midden-Oosten, waarbij anti-Israël sentimenten omslaan in Jodenhaat. Online antisemitisme, met name via sociale media, is ook een groeiend probleem. Uit enquêtes blijkt dat een aanzienlijk deel van de Joodse bevolking in Europa zich onveilig voelt en dat velen hun Joodse identiteit in het openbaar verbergen.

Bestrijding van antisemitisme:

Verschillende organisaties en overheden in Europa werken aan de bestrijding van antisemitisme door middel van onderwijs, wetgeving en het bevorderen van tolerantie. UNESCO speelt hierin ook een rol door het trainen van docenten en het ontwikkelen van lesmateriaal.

Kortom, antisemitisme is een serieuze en actuele kwestie in Europa met diepe historische wortels. Het manifesteert zich op verschillende manieren en er zijn inspanningen gaande om het te bestrijden.

ANTISEMITISME IN DE VERENIGDE STATEN

Antisemitisme is een complex en helaas terugkerend probleem in de Verenigde Staten. Hier zijn enkele belangrijke punten om te overwegen:

Huidige situatie:

Toename: Er is een aanzienlijke toename van antisemitische incidenten in de afgelopen jaren. Het jaar 2024 kende het hoogste aantal geregistreerde incidenten sinds de Anti-Defamation League (ADL) in 1979 begon met het bijhouden hiervan.
Oorzaken: Deze toename wordt gedeeltelijk toegeschreven aan de oorlog tussen Israël en Hamas sinds oktober 2023, maar de trend was al eerder zichtbaar. Ook de opkomst van antisemitische haat zaaien op sociale media, met name onder jongere Amerikanen, speelt een rol.
Vormen: Antisemitische incidenten variëren van intimidatie en vandalisme tot geweldpleging. Ze komen voor in verschillende contexten, waaronder online, op universiteitscampussen en in de buurt van anti-Israëlprotesten.
Impact: Een aanzienlijk percentage van de Amerikaanse van de Joodse bevolking geeft aan persoonlijk doelwit te zijn geweest van antisemitisme en past hun gedrag aan uit angst hiervoor.

Recente ontwikkelingen:

ADL-rapport 2024: De ADL registreerde in 2024 een recordaantal van 9.354 antisemitische incidenten, een stijging van 5% ten opzichte van 2023. Een meerderheid van deze incidenten bevatte elementen gerelateerd aan Israël of het zionisme.
Hate crimes: FBI-data uit september 2024 toonden aan dat anti-Joodse haatmisdrijven met 63% waren gestegen sinds 2023. Hoewel Joodse mensen slechts ongeveer 2% van de Amerikaanse bevolking uitmaken, was 68% van alle religieus gemotiveerde haatmisdrijven gericht tegen hen.
Incidenten: Er zijn recente gewelddadige incidenten geweest die als antisemitisch worden beschouwd, waaronder een aanval op een pro-Israëlische bijeenkomst in Boulder, Colorado, en de moord op twee medewerkers van de Israëlische ambassade in Washington D.C.

Lange termijn perspectief:

Hoewel de Verenigde Staten lange tijd als een relatief veilige haven voor Joodse mensen werden beschouwd, is antisemitisme een terugkerend thema in de Amerikaanse geschiedenis.
Er zijn periodes geweest waarin het antisemitisme minder prominent was, maar de recente toename baart zorgen.

Kortom, antisemitisme is een groeiend probleem in Amerika dat zich op verschillende manieren manifesteert en een aanzienlijke impact heeft op de Joodse gemeenschap.